معرفی بستر اشتراک گذاری اطلاعات تهدیدات MISP جت اموز

همانطور که پیشتر به بررسی مفهوم هوشمند سازی پرداخته شد، مشخص است که پیش نیاز پاسخدهی به حوادث به صورت خودکار نیازمند هوشمند سازی می‌باشد. همچنین برای هوشمند سازی نیازمند اتوماسیون فرایندها و راهکارهای عملیات امنیت می‌باشیم. به طور کلی راهکارهای هوشمندی پیرامون تهدیدات و شکار تهدیدات دو راهکار مکمل و متمم می‌باشند که هر دو می‌توانند برای بالغ سازی و بهبود خروجی های حاصل از یکدیگر موثر باشند. شکار تهدیدات می‌بایست به عنوان راهکاری پویا جهت واکنش به هشدارها و تهدیدات احتمالی مورد استفاده واقع شود و منجر به شناخت روش ها و راهکار های ممکن جهت افزایش وضوح دید هوشمندی پیرامون تهدیدات و قابلیت ها و امکانات قابل ارائه توسط این راهکار گردد. این درک به شما امکان راه اندازی اولیه و تکامل های آتی برای ارتقای سطوح عملیات امنیتی درون سازمان را می دهد. اولین برنامه ادغام هوشمندی تهدید، می تواند از کارخواست های(use cases) ساده و موردی در سازمان آغاز شود و در آینده با در نظر گرفتن آن کارخواسته ها به عنوان قالب های پایه، فرآیندهای هوشمندی اطلاعات توسعه و طراحی گردد.

یکی از خروجی‌های مورد انتظار از این فرایند ارائه پیشنهاد IOC به راهکار هوشیاری از تهدیدات می باشد. در واقع توصیه می شود برای تریگر کردن فرایند هوشیاری از تهدیدات، با استفاده از داده ها درون سازمان، ورودی هایی از فرایند پاسخدهی به تهدیدات را برای کشف الگوهای جدید از حملات و تهدیدات استفاده شود. این روش می تواند روشی موثر برای کشف نمونه هایی جدید از تهدیدات باشد و ضمن صحت سنجی و بررسی در سطحی وسیع از بازخوردهای آن استفاده شود. این مجموعه می‌تواند روشی چرخه وار در فرایند هوشیاری تهدیدات تا رسیده به شکار تهدیدات مورد استفاده قرار بگیرد. تهدیدات امنیت سایبری هم از بیرون و هم از داخل سازمان‌ها می‌آید و پیامدهای مخربی دارد.

هدف از هوش تهدید این است که نه‌تنها تهدیدات شناسایی‌شده را بررسی کند بلکه به پیش‌بینی تهدیدات بالقوه و جلوگیری از آن‌ها نیز کمک کند. توصیه می‌شود که برای موفقیت آمیز بودن شکار تهدیدات، از این مدل ساده و کابردی استفاده گردد. به صورت پیش فرض می‌بایست پس از دریافت IOC ها از راهکارهای هوشیاری از تهدیدات طی چهار گام ابتدایی به صورت روتین اقدام به مشاهده شاخص‌ها، نشانه‌ها، شواهد، رفتارهای مشکوک گردد. این عوامل که بواسطه‌ی داده‌ها و اطلاعات حاصل از هوشیاری از تهدیدات می‌باشند می‌توانند بیانگر یک تهدید باشند. سپس اقدام به بررسی، تحلیل، مقایسه و شناسایی این عوامل کشف شده بیرونی با نمونه‌های درون سازمانی می‌گردد. در صورت انطباق رفتارها و نشانه‌های بیرونی کشف شده و ثبت شده به عنوان تهدید با عوامل شناسایی شده داخلی سازمان از این علائم میبایست هشدار لازم ایجاد شود.

برای مقابله با این تهدیدات، هوش تهدید باید به‌صورت مداوم به‌روز شود و راهکارهایی برای شناسایی حملات پیچیده و چندمرحله‌ای ارائه دهد. در نهایت با تجمیع این دو دسته از داده ها و اطلاعات حاصل از هوشمندی امنیتی می‌توان هوش امنیتی سازمان را افزایش داده و با افزایش قدرت تشخیص سازمان از تهدیدات اقدامات موثری برای شکار تهدیدات انجام داد. مطابق با پژوهش ها و مطالعات انجام شده توسط موسسه SANS در سال 2018 ، راهکارهای هوشمند سازی پیرامون تهدیدات (TI) و راهکار شکارتهدیدات (TH) می بایست در کنار هم مورد بهره برداری قرار بگیرند تا نتیجه ی مطلوب حاصل شود. با این حال، یک الگوریتم به طور کلی پذیرفته شده وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا روش مدل سازی تهدید را بدون اقدامات آشفته و بدون فکر دنبال کنید. علاوه بر سه دسته اصلی هوش تهدید سایبری که شامل هوش تهدید تاکتیکی، عملیاتی و استراتژیک می‌شود، ابزارها و تکنیک‌های دیگری نیز در این حوزه مورد استفاده قرار می‌گیرند که آگاهی از آن‌ها در زمان پیاده‌سازی برنامه‌های امنیتی ضروری است.

دسته‌ی اول مربوط به داده‌های درون سازمانی و حاصل از هوشمندسازی‌های صورت گرفته درون سازمان که می‌تواند متمرکز بر تجربیات و درس‌های فراگرفته شده از حملات سایبری اخیری که به سازمان شده است باشد. از آنجا که روش‌ها و استراتژی‌های حمله (TTPs) معمولاً پایدارتر از ابزارهای مهاجمان هستند، هوش تهدید عملیاتی عمر مفید طولانی‌تری نسبت به هوش تاکتیکی دارد. ویژگی‌های امنیتی رایج شامل فایروال اپلیکیشن تحت وب (web application firewall)، دروازه برنامه (application gateway) و نظارت و ورود به سیستم پیشرفته (enhanced monitoring and logging) است. فروشندگان PaaS معمولاً به طور پیش‌فرض رمزگذاری داده‌های در حال انتقال یا مکانیسم‌هایی را برای فعال‌کردن آن را ارائه می‌دهند. رمزگذاری به محافظت از داده‌های عبوری از REST APIs کمک می‌کند که از پروتکل‎‌های انتقال دیتا در اینترنت (HTTPS) به‌عنوان انتقال ارتباطی استفاده کنند.

این ابزار می‌تواند کنترل‌های امنیتی دسترسی مانند رمزنگاری و تحلیل دستگاه را اعمال کند. در صورتی که ورود تک‌مرحله‌ای (SSO) در دسترس نباشد، CASB می‌تواند نگاشت اعتبارنامه‌ها را نیز انجام دهد. پلتفرم به ‌عنوان سرویس (Platform as a Service) که به ‌اختصار PaaS نام دارد؛ نوعی سرویس‎ رایانش ابری است که به کاربران فرصت می‌دهد تا نرم‌افزار و برنامه‌های خود را از طریق پلتفرمی ابری و جامع توسعه دهند. دوماً، برنامه‌های طراحی معماری اتخاذ شده در محیط‌های فناوری اطلاعات خود را در نظر بگیرید. ممکن است انتخاب‌های طراحی زیادی به‌عنوان مصالحه با معیارهای کسب‌وکار ظهور پیدا کند.

با عضویت در خبرنامه سایت بیت دیفندر، از جدیدترین اخبار، تخفیف‌ها و رویدادهای ویژه مطلع شوید. با عضویت در خبرنامه، از آخرین اطلاعات صنعت، مقالات تخصصی و منابع آموزشی بهره‌مند خواهید شد. این چرخه شامل شش مرحله‌ی اصلی است که در قالب یک حلقه‌ی بازخوردی اجرا می‌شود تا فرآیند بهبود مستمر را تضمین کند. Gray-Box روش‌های متنوع دیگری نیز وجود دارد که در واقع مابین دو روش ذکر شده در بالا قرار می‌گیرند که معمولاً از آنها به تست‌های Gray-Box (جعبه خاکستری) تعبیر می‌شود. باتوجه به محدودیت‌های موجود در API‌های پلتفرم، به‌ندرت می‌توان ارائه‌دهنده را به‌سادگی جایگزین کرد. برای به حداکثر رساندن قابلیت حمل و به‌حداقل‌رساندن قفل‌کردن باید زبانی را انتخاب کنید که توسط اکثر فروشندگان پشتیبانی می‌شود.

با افزایش استفاده از دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT) و فناوری‌های نوظهور مانند 5G، حوزه جدیدی از تهدیدات سایبری به وجود خواهد آمد. در این راستا هوش تهدید باید بتواند تهدیدات مربوط به این دستگاه‌ها و فناوری‌ها را به‌طور دقیق شناسایی و بررسی کند. دستگاه‌های IOT به دلیل گستردگی و تنوع خود می‌توانند به اهداف جذابی برای حملات تبدیل شوند و هوش تهدید برای مقابله با این تهدیدات باید همگام با این تغییرات پیش رود. هرچه سازمان‌ها زودتر بتوانند تهدیدات را شناسایی و از وقوع حملات جلوگیری کنند، هزینه‌های ناشی از جبران خسارات و بازیابی اطلاعات نیز کاهش می‌یابد. استفاده از هوش تهدید می‌تواند به کاهش هزینه‌های امنیتی و مالی ناشی از حملات موفق کمک کند. تیم‌های امنیتی در این مرحله تعیین می‌کنند که چه نوع تهدیداتی برای سازمان از اهمیت بیشتری برخوردار است و باید بر روی آن‌ها تمرکز شود.

اطلاعات به‌روز در مورد تکنیک‌های استفاده‌شده توسط مهاجمین می‌تواند به تیم‌ها در تجزیه و تحلیل تهدید و کاهش اثرات حمله کمک کند. یکی از مهم‌ترین روندهای آینده در حوزه هوش تهدید ادغام فناوری‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی (AI/ML) با فرآیندهای جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها است. این فناوری‌ها به تیم‌های امنیتی امکان می‌دهند که حجم عظیمی از داده‌های تهدیدات را سریع‌تر و دقیق‌تر تحلیل کنند و تهدیدات پنهان یا ناشناخته را بهتر شناسایی کنند. یادگیری ماشینی می‌تواند الگوهای جدید حملات سایبری را پیش‌بینی کرده و به‌روزرسانی‌های امنیتی خودکار ایجاد کند. هوش تهدید به تیم‌های امنیتی و کارکنان سازمان کمک می‌کند تا با آخرین روش‌ها و تکنیک‌های حملات سایبری آشنا شوند. این آگاهی می‌تواند منجر به ارتقای فرهنگ امنیتی در سازمان و کاهش ریسک‌های امنیتی از طریق رفتارهای آگاهانه و محافظه‌کارانه کاربران شود.

مدیریت امنیت اطلاعات و امنیت شبکه های کامپیوتری امروزه برای هر سازمان و سازوکاری که با فناوری اطلاعات درگیر است، بسیار حائز اهمیت است. با توسعه روزافزون فناوری و افزایش تهدیدات امنیتی، نیاز به اقدامات قوی و مؤثر در حفاظت از اطلاعات حساس و امنیت شبکه های کامپیوتری اجتناب ناپذیر است. هدف اصلی آن ارائه بینشی کلی و بلندمدت در مورد تهدیدات سایبری است که می‌تواند تأثیرات مهمی بر روی سازمان داشته باشد. هوش استراتژیک شامل اطلاعاتی درباره روندها و تحولات بزرگ در حوزه تهدیدات سایبری، تغییرات در انگیزه‌های مهاجمان و تهدیدات بالقوه در صنایع خاص است. این نوع اطلاعات برای مدیران ارشد و سیاست‌گذاران سازمانی بسیار مفید است تا بتوانند تصمیمات استراتژیک مرتبط با امنیت سازمان را اتخاذ کنند. این مفهوم شامل جمع‌آوری، تحلیل و بررسی داده‌های مربوط به تهدیدات است که از منابع مختلف به‌دست می‌آیند از جمله تحلیل بدافزارها، رفتار هکرها، ضعف‌های امنیتی و فعالیت‌های مخرب.

مدل‌سازی تهدید (Threat Modeling) شامل از هم گشودن طراحی برنامه به مؤلفه‌ها و تجزیه‌وتحلیل نحوه تعامل این مؤلفه‌ها از منظر مهاجم است. هدف از این راه‌حل، ارزیابی برنامه و خطرات مواجه با آن است تا گام‌های کاهش خطر برای برطرف کردن آسیب‌پذیری‌های قبلاً کشف‌شده مشخص شوند. کشف دارایی ممکن است یک تلاش مداوم باشد، به خصوص در پلتفرم‌های مبتنی بر میکروسرویس، جایی که containerها و اجزای برنامه کاربردی که روی آن سیستم‌ها اجرا می‌شوند، در حالت گذرا (ephemeral) باقی می‌مانند. اگرچه گذرا هستند، اما آسیب‌پذیری‌ها و تهدیداتی که این سیستم‌ها با آن‌ها مواجه هستند می‌توانند تأثیر ماندگاری بر روی پروفایل ریسک سیستم‌های فناوری اطلاعات شما داشته باشند. با استفاده از این اطلاعات، تیم‌ها می‌توانند درک کنند که سیستم‌های فناوری اطلاعات آن‌ها چگونه رفتار می‌کنند و همچنین به‌طور پیشگیرانه در پاسخ به تلاش‌های نفوذ به شبکه خارجی و حوادث حمله سایبری، ریسک را پیش‌بینی کنند.

بااین‌حال همچنان باید داده‌های ذخیره‌شده مانند پیکربندی‌ها، اطلاعات جلسه یا داده‌های حساس مشتری را رمزگذاری کنید. به طور معمول رمزگذاری داده‌ها در حالت سکون نیاز به استفاده از ابزارهایی دارد که با زبان‌های برنامه‌نویسی (APIs) ارائه‌دهنده‌های PaaS کار می‌کند. کاربران PaaS باید هنگام درنظرگرفتن امنیت این سرویس به ‌عنوان بخشی از استراتژی امنیت ابری سازمان، هویت خود را به ‌عنوان مرز اصلی امنیت در نظر بگیرند. علاوه‌برآن، ایمن‌سازی آرتیفکت‌های کد مانند مخازن حاوی تصاویر، اطمینان از کنترل شدید گردش کار توسعه، ایمن‌سازی داده‌های حساس و اطمینان از نظارت، لاگ‌کذاری و قابلیت حسابرسی کل چرخه عمر توسعه نیز مهم است. هدف از یک مدل تهدید، تعیین ریسک‌ها و آسیب‌پذیری‌های امنیتی با تجزیه و تحلیل اطلاعات بلادرنگ است. چالش در اینجا محدوده‌ی داده نیست، در حالی که فروشندگان ممکن است اطلاعات را در مجموعه محدودی از پارامترها به اشتراک بگذارند، حجم دارایی‌های داده‌ای زیاد و پیچیده است.

پس از پردازش داده ها، تیم امنیتی در این مرحله تجزیه و تحلیل کامل داده ها را انجام می دهد تا بسوالات مرحله Planinig پاسخ دهد. همچنین نقش مهم دیگری که فرایند پاسخدهی به تهدیدات دارد، بازخورد دادن نسبت به ورودی‌های دریافتی از فرایند و راهکارهای تشخیص تهدیدات و یا به عبارتی پایه های شکار تهدیدات میباشد. همچنین بسیاری از نشانه‌هایی که مراکز عملیات امنیت سنتی، برای شکار تهدیدات استفاده می‌کنند مبتنی بر رفتارهای شناخته شده‌ی مربوط به حملات و یا متمرکز بر امضاها و نشانه‌های مرتبط با بدافزارها می‌باشد. چالش اصلی این است که این روش به اندازه‌ی کافی قابل اتکا نبوده و کاربردی برای شکار تمامی تهدیدات به صورت موفقیت آمیز نمی‌باشد. برای مثال، بیان این واقعیت که هکرهای در حال فعالیت برای یک دولت خاص قصد حمله به یک زیرساخت صنعتی معین را دارند یک هوشمندی اطلاعاتی راهبردی یا Strategic است.

بستر MISP، جهت واکشی، افزودن یا به روز رسانی نشانه های تهدید، با یک کتابخانه انعطاف پذیر پایتون به نام PyMISP کار می کند که باعث تسهیل در یکپارچه کردن MISP با سایر راهکارهای امنیتی خواهد شد. تولید خروجی با فرمت های مختلفی نظیر JSON، XML، CSV، Plain Text، OpenIOC، STIX و … جهت تجمیع با سایر ابزارهای امنیتی از ویژگی هایی متمایز این بستر است. علاوه بر این، بستر مذکور قابلیت Export مستقیم خروجی در رول های Snort، Suricata، ArcSight و … را دارد. جت آموز بستری است که به شما کمک می کند تا با یادگیری دانش های کاربردی، بتوانید وارد بازار کار شوید و کسب درامد کنید. تصویر زیر چهار گام تشریح شده برای اعمال انواع اطلاعات هوشمندی تهدید را به طور خلاصه نشان می دهد.

این نوع از هوش تهدید برای تیم‌های امنیتی و عملیات سایبری که مسئول محافظت از زیرساخت‌ها و سیستم‌ها هستند کاربرد دارد. در هوش تاکتیکی اطلاعاتی درباره نحوه استفاده مهاجمان از ابزارها، نقاط ضعف نرم‌افزاری و روش‌های نفوذ ارائه می‌شود. این اطلاعات به تیم‌های فنی کمک می‌کند تا به طور فعال در برابر تهدیدات سایبری مقابله کنند و راهکارهای دفاعی را تنظیم نمایند. بسیار مهم است که بدانید چه کسانی ذینفع هستند و چگونه از اطلاعات تهدید سایبری بهره می برند. اطلاعات تهدید سایبری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا داده‌های تهدید را پردازش کنند که اطلاعات بهتری در مورد مهاجمان می‌دهد، به حوادث واکنش سریع نشان می‌دهند و یک قدم جلوتر از عامل تهدید حرکت می‌کنند. این داده ها به محافظت از سازمان های کوچک تا متوسط ​​فراتر از امنیت عادی کمک می کند.

این اطلاعات به تیم‌های امنیتی اجازه می‌دهد تا پیش از آن‌که مهاجمان از این نقاط ضعف سوءاستفاده کنند، آن‌ها را شناسایی و رفع کنند. حمایت از اطلاعات تهدید سایبری می‌تواند به کسب‌وکارها کمک کند تا پایگاه‌های اطلاعاتی تهدیدات عظیمی را به دست آورند که می‌تواند اثربخشی راه‌حل‌های آنها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. هدف اصلی اطلاعات تهدیدات سایبری این است که به موسسات درک عمیقی از اتفاقات خارج از شبکه‌هایشان بدهد و شفافیت بهتری در تهدیدات سایبری که بیشترین خطر را برای زیرساخت‌های آنها ایجاد می‌کنند، ایجاد کند. اطلاعات تهدیدات سایبری همچنین اطمینان حاصل می کند که سیستم دفاعی امنیتی قادر به مدیریت آن تهدیدها و بداهه سازی آنها در صورت نیاز است. OpenCTI یک پلتفرم منبع‌باز و پیشرفته برای مدیریت اطلاعات تهدیدات سایبری (Cyber Threat Intelligence یا CTI) است که به طور خاص برای جمع‌آوری، پردازش، و اشتراک‌گذاری اطلاعات تهدیدات طراحی شده است.

هوش عملیاتی معمولاً شامل اطلاعاتی در مورد آی‌پی‌های مشکوک، دامنه‌های مخرب، فایل‌های بدافزار و فعالیت‌های خاص شبکه‌ای است که نشان‌دهنده یک تهدید فوری است. تیم‌های امنیتی پس از پیاده‌سازی اقدامات امنیتی، بازخوردی از تأثیر آن‌ها و میزان موفقیت در جلوگیری از حملات دریافت می‌کنند. این بازخوردها به بهبود و اصلاح فرآیند هوش تهدید کمک می‌کند و چرخه را به‌روز می‌کند. هوش تهدید همچنین به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که تهدیدات خاصی را شناسایی کنند که ممکن است مستقیماً آن‌ها را هدف قرار داده باشند. این اطلاعات به‌عنوان یک ابزار قدرتمند برای پیشگیری و مقابله با تهدیدات عمل می‌کند و با افزایش سطح آگاهی سازمان نسبت به تهدیدات موجود، باعث کاهش آسیب‌پذیری‌های امنیتی می‌شود. هوش تهدید به مجموعه‌ای از داده‌ها، اطلاعات و تحلیل‌هایی اطلاق می‌شود که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا درباره تهدیدات سایبری اطلاعات بیشتری کسب کنند و بتوانند با آگاهی از خطرات، استراتژی‌های دفاعی خود را بهبود بخشند.

هوشمندی تهدید اخیرا و پس از پیدایش مرکز عملیات امنیت مورد توجه بسیاری قرار گرفته و بر سر زبان ها افتاده است، با وجود این شهرت زودهنگام، اما هوشمند تهدید یا threat intelligence ( به اختصار TI)، یک مبحث بسیار نوپا است. سازمان های زیادی وجود ندارند که از یک بستر هوشمندی تهدیدات یکپارچه و جامع در قلب راهبرد امنیتی خود استفاده می کنند. علاوه بر این متخصصان امنیتی هنوز زمان زیادی برای یافتن راه حل های کارآمد و ساده برای پیاده سازی هوشمندی تهدید و استفاده از مزایای آن نیاز دارند. در این مطلب قصد داریم درباره نحوه پیاده سازی هوش امنیتی در سازمان نکاتی را بیان کنیم. مدیریت امنیت اطلاعات شامل مجموعه ای از فرآیندها، سیاست ها و تکنیک هایی است که به منظور محافظت از اطلاعات محرمانه، جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و حفظ سلامت و صحت اطلاعات در سازمان اتخاذ می شود.

در دنیای پیچیده و به‌سرعت در حال تغییر امنیت سایبری، سازمان‌ها با طیف گسترده‌ای از تهدیداتچرخه به‌کارگیری هوش تهدید و حملات مواجه هستند که هر روز پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند. هوش تهدید (Threat Intelligence) به‌عنوان یک رویکرد کلیدی برای مقابله با این تهدیدات به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از اطلاعات جامع و تحلیل‌های دقیق، تهدیدات سایبری را پیش‌بینی، شناسایی و دفع کنند. این اطلاعات به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا نه‌تنها به تهدیدات کنونی پاسخ دهند بلکه حملات احتمالی را قبل از وقوع شناسایی کنند. این وب سایت تخصصی با تمرکز بر مدیریت امنیت اطلاعات و امنیت شبکه های کامپیوتری می تواند به عنوان یک منبع ارزشمند اطلاعاتی برای مخاطبان مرتبط و متخصصان در حوزه امنیت فناوری اطلاعات عمل کند. این وب سایت می تواند به صورت جامع و جامعه محور، مفاهیم، مباحث و روش های به روز در حوزه امنیت اطلاعات و شبکه های کامپیوتری را پوشش دهد و به مخاطبان ابزارها و راهکارهای مؤثر در مقابله با تهدیدات امنیتی فراهم کند. با تأکید بر وزن کلماتی همچون "محافظت از اطلاعات حساس"، "جلوگیری از دسترسی غیرمجاز" و "جلوگيري از تخریب سیستم ها و شبکه های کامپیوتری"، این وب سایت می تواند به عنوان یک منبع معتبر در حوزه امنیت اطلاعات و شبکه های کامپیوتری مورد توجه قرار گیرد.

در این مطلب از فراست، ابتدا مفهوم مدل‌سازی تهدید را بیان نموده سپس به تشریح مختصری از جزئیات، الگوها و توصیه‌هایی که در این مقاله آمده است می‌پردازیم. در طی فرایند پاسخدهی به تهدیدات و یا حوادث، ابتدا هشدار ورودی را دریافت سپس با محتوای حاصل از هوشمندی غنی سازی می کنند. سپس با ریشه یابی مسئله اقدام به ارائه راه حل کرده و مشکل را مرتفع ساخته به حادثه پاسخ می دهند. بسیاری از سازمان‌ها متوجه ارزش هوش تهدید شده‌اند، اما تنها دانستن ارزش آن کافی نیست. SD-WAN یک فناوری پیشرفته در حوزه شبکه‌های گسترده (WAN) است که برای مدیریت و بهینه‌سازی ارتباطات بین شعب مختلف سازمان‌ها استفاده می‌شود. با استفاده از SD-WAN، شرکت‌ها می‌توانند ترافیک شبکه خود را به صورت بلادرنگ بر اساس سیاست‌های تعیین‌شده مدیریت کنند و از پهنای باند بیشتری بهره ببرند.

این فناوری باعث بهبود کارایی و امنیت شبکه‌های گسترده می‌شود و به شرکت‌ها امکان می‌دهد از خدمات مختلف شبکه مانند MPLS، اینترنت و LTE به صورت بهینه استفاده کنند. به روزرسانی‌های فریم‌ور و مدیریت مداوم چرخه حیات دستگاه‌های IoT برای جلوگیری از آسیب‌پذیری‌های امنیتی ضروری هستند. همچنین، با توسعه زیرساخت‌های هوشمند و اکوسیستم‌های IoT، امنیت سایبری در شبکه‌های بی‌سیم، مراکز داده ابری، و سیستم‌های صنعتی بیش از پیش اهمیت یافته است. OpenCTI به سازمان‌ها امکان می‌دهد که اطلاعات مرتبط با تهدیدات را در یک پایگاه‌داده مرکزی ذخیره و مدیریت کنند. این اطلاعات شامل تمامی موارد مربوط به تهدیدات مانند شاخص‌ها، تاکتیک‌ها، اطلاعات درباره مهاجمان و جزئیات تکنیکی مرتبط است.

پلتفرم‌های حفاظت از حجم کار ابری (Cloud Workload Protection Platforms) یا به‌اختصار CWPP، ابزار مدیریت امنیت نسل جدید است که به ایمن نگه‌داشتن حجم کار در محیط‌های ابری کمک می‌کند. متدولوژی‌های زیادی برای مدل‌سازی تهدیدات وجود دارد، اما قبل از اینکه یک یا چند مورد را برای تیم خود انتخاب کنید، ممکن است ارزشش را داشته باشد که از یک نقطه ساده‌تر شروع کنید. Threat Intelligence می تواند هزینه های سازمان را کاهش دهد بدین صورت که یک وضعیت دفاعی بهبود یافته در برابر تهدیدات مداوم برای سازمان به همراه دارد که نتیجه آن کاهش ریسک های امنیتی و زمان پاسخ گویی به حوادث است. اولا، شما یاد خواهید گرفت که چگونه از شروط intel با استخراج تمام شاخص هایی که ارائه می دهید حتی آنهایی که واضح نیستند  استفاده کنید. 6) آغاز فرایند شکار تهدید با فرضیه سازی و اقدام برای اثبات یا رد فرضیه با تکیه بر مرور نشانه های ممکن در تمامی "منابع داده" ی مورد استفاده در سیستم تحلیل لاگ.

این اشتراک‌گذاری نه‌تنها بین شرکت‌های خصوصی، بلکه بین دولت‌ها و بخش‌های دولتی نیز اهمیت بیشتری خواهد یافت. ارتقای امنیت و حفظ حریم خصوصی از طریق تحلیل‌های زودهنگام و پی در پی، از جمله کاربردهای مدل‌سازی تهدید است. البته اگر تیم‌های امنیتی یک سازمان بررسی زودهنگام سیستم‌های آن را انجام ندهند این امر بدین معنا نیست که فرصت آنها از دست رفته و شروع این کار دیگر فایده‌ای ندارد. مدل‌سازی تهدید روشی برای بهینه‌سازی امنیت سیستم است که این کار را از طریق شناسایی اهداف، روش‌های نفوذ و نقاط آسیب‌پذیر انجام می‌دهد. اولین و مهمترین گام در مدل‌سازی تهدید، مشخص کردن تمام بخش‌هایی است که قصد حفاظت از آنها را داریم.

مدل امنیتی CIA (Confidentiality, Integrity, Availability) نیز بر تضمین محرمانگی، یکپارچگی و دسترس‌پذیری اطلاعات تمرکز دارد. تحلیل شکاف (GAP Analysis) برای شناسایی اختلاف بین وضعیت فعلی امنیت سازمان و وضعیت مطلوب استفاده می‌شود. برنامه تداوم کسب‌وکار (BCP - Business Continuity Plan) و برنامه بازیابی از حادثه (DRP - Disaster Recovery Plan) ابزارهای حیاتی برای بازیابی عملیات در صورت بروز حملات یا خرابی‌ها هستند. چارچوب‌های امنیتی (Security Frameworks) مانند ISO یا NIST CSF به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا استانداردهای امنیتی مناسب را پیاده‌سازی کنند. تحلیل تأثیر (Impact Analysis) و ارزیابی سایبری (Cyber Assessments) ابزارهایی برای ارزیابی آسیب‌پذیری‌ها و تأثیرات احتمالی حملات سایبری هستند. به‌روزرسانی‌های زمان واقعی (RTU - Real-Time Updates) نیز به فرآیند دریافت و اعمال تغییرات و اطلاعات جدید به صورت آنی و در لحظه اشاره دارد که معمولاً برای تضمین دقت و تازگی داده‌ها در سیستم‌ها و نرم‌افزارها استفاده می‌شود.

با ورود به محدوده مکانی یک سازمان مهاجم می‌تواند سناریوهای مختلفی را پیاده‌سازی نماید. برای نمونه با استفاده از شبکه بی‌سیم داخلی و بررسی داده‌های به اشتراک گذاشته شده که می‌تواند اطلاعات کارمندان باشد، حدس زدن کلمات عبور اصلی برای مهاجم ساده‌تر خواهد شد. White-Box تست White-Box (جعبه سفید یا تست شفاف) اطلاعات ضروری مانند معماری شبکه، کدهای منبع، اطلاعات آدرس IP و شاید حتی دسترسی به بعضی از کلمات عبور، در اختیار تیم ارزیابی امنیتی قرار می‌گیرد. تست White-Box حمله‌ای را شبیه‌سازی می‌کند که ممکن است در اثر افشای اطلاعات محرمانه از شبکه داخلی یا حضور نفوذگر در داخل سازمان به‌وجود آید. تست White-Box دارای گستردگی وسیعی می‌باشد و محدوده آن شامل بررسی شبکه محلی تا جستجوی کامل منبع نرم‌افزارهای کاربردی به منظور کشف آسیب‌پذیری‌هایی که تا کنون از دید برنامه نویسان مخفی مانده‌است، می‌باشد.

در این مرحله از مدل‌سازی تهدید، ارزیابی نقص‌های نرم‌افزار، پیکربندی‌های نادرست، مکانیسم‌های احراز هویت ضعیف و پروتکل‌های رمزگذاری ناکافی ضروری است. شما باید هم آسیب پذیری‌های شناخته شده و هم آسیب پذیری های بالقوه روز صفر را ارزیابی کنید. در حال حاضر، که هوشمندی تهدید سایبری دروان کودکی را سپری می کند، یک پیاده سازی اولیه و بهبود مستمر آن به عنوان یک رویکرد ارزشمند برای تطابق و بلوغ موثر و جامع در آینده مورد پذیرش است. بعلاوه این رویکرد، برای بسیاری از سازمان ها که به سرعت به دنبال خرید یک تجهیز جادویی و پریدن به لبه تکنولوژی هستند، بسیار مفید بوده و موجب صرفه جویی در بودجه و هزینه سازمان می شود. هوش تهدید، تنها یک ابزار امنیتی نیست؛ بلکه یک استراتژی هوشمندانه برای پیش‌بینی و مقابله با تهدیدهای سایبری است. سازمان‌هایی که از آن به‌درستی استفاده کنند، نه‌تنها امنیت خود را بهبود می‌بخشند، بلکه در برابر حملات آینده نیز مقاوم‌تر خواهند شد.

هوش تهدید به مجموعه‌ای از داده‌ها و اطلاعاتی گفته می‌شود که با هدف درک انگیزه‌ها، اهداف و روش‌های حمله‌ی مجرمان سایبری جمع‌آوری، پردازش و تحلیل می‌شود. این اطلاعات به سازمان‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات امنیتی آگاهانه‌تر و سریع‌تری بگیرند و از رویکرد واکنشی (بعد از وقوع حمله) به پیشگیرانه (قبل از وقوع حمله) تغییر مسیر دهند. هوش تهدید اطلاعات دقیقی را در اختیار بخش‌های مختلف سازمان قرار می‌دهد و به بهبود هماهنگی بین تیم‌های امنیتی و دیگر بخش‌های مرتبط کمک می‌کند. پیاده‌سازی هوش تهدید در سازمان‌ها به‌عنوان یک ضرورت امنیتی نه‌تنها امنیت را تقویت می‌کند بلکه با کاهش ریسک‌ها و افزایش آمادگی، بهره‌وری سازمان را در مقابل حملات سایبری افزایش می‌دهد. در این مقاله به بررسی دلایل راه‌اندازی هوش تهدید در سازمان‌ها و نقش آن در تقویت امنیت سایبری می‌پردازیم. فرایند هوشیاری از تهدیدات، با جهت دادن و راهبری پیرو شناسایی تهدیدات سایبری شروع می شود.

هکرهای اخلاقی از تست نفوذ و تاکتیک‌های دیگر برای یافتن آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزار و سایر نقاط ضعف امنیتی استفاده می‌کنند تا بتوان به سرعت به آنها رسیدگی کرد. شبکه‌های تعریف‌شده توسط نرم‌افزار (SDN) یک رویکرد جدید در مدیریت شبکه است که با جدا کردن لایه کنترلی از لایه داده، امکان مدیریت شبکه‌ها به صورت مرکزی را فراهم می‌کند. SDN به مدیران شبکه این امکان را می‌دهد تا پیکربندی شبکه را از طریق نرم‌افزار انجام دهند و در نتیجه مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری بیشتری به شبکه اضافه کنند. با استفاده از SDN، کاهش هزینه‌های عملیاتی و افزایش کارایی شبکه به راحتی امکان‌پذیر می‌شود. Threat Intelligence که به طور تحت‌اللفظی می‌توان آن را "هوش تهدید" یا "اطلاعات تهدید" ترجمه کرد، به معنای گردآوری، تحلیل و استفاده از اطلاعات مربوط به تهدیدات.. مدیریت وضعیت امنیت ابری معمولاً توسط سازمان‌هایی استفاده می‌شود که از استراتژی اولویت‌دادن سرویس ابری استفاده می‌کنند و می‌خواهند بهترین شیوه‌های امنیتی را در محیط‌های ترکیبی و چند ابری عملی کنند.